Terapia NAD+ Warszawa

„Sirtuiny” oraz „NAD+” to dwa gorące pojęcia w anti-agingu. Wiele zabiegów przeciwstarzeniowych ma na celu wpływ właśnie na któryś z tych czynników, a w naszych organizmach działają one w bardzo bliskiej relacji. Gdy spada dostępność NAD+, a co za tym idzie też działanie sirtuin, osłabia się komórkowa komunikacja pomiędzy jądrem a mitochondriami. Niedobór NAD+ i wywołany przez niego spadek aktywności SIRT1 powoduje stan pseudohipoksji, któremu towarzyszy wzrost i stabilizacja czynnika HIF-1α (czynnik indukowany hipoksją 1α). Nam się to nie podoba, bo sprzyja to m.in. rozwojowi nowotworu. Osłabienie SIRT1 ogranicza również funkcje PGC-1α i FOXO1, co skutkuje ograniczeniem biogenezy mitochondriów, metabolizmu oksydacyjnego i szlaków obrony antyoksydacyjnej. To również nam się nie podoba.

Spadek NAD+ to również zaburzenia komunikacji na poziomie ogólnoustrojowym. Chodzi konkretnie o komunikację między podwzgórzem, które jest uznawane za ośrodek kontroli starzenia, a tkanką tłuszczową, która z kolei jest modulatorem starzenia. Tkanka tłuszczowa zdalnie kontroluje podwzgórze poprzez wydzielanie eNAMPT. Kiedy dostępność NAD+ spada wraz z wiekiem, prawdopodobne jest, że w tkance tłuszczowej zostanie zakłócone wydzielanie enzymatycznie aktywnego eNAMPT, tak że podwzgórze nie będzie w stanie syntetyzować odpowiednich poziomów NAD+ z krążącego NMN dla jego funkcji. Z drugiej strony podwzgórze kontroluje otyłość poprzez szlak sygnałowy zależny od SIRT1. W podwzgórzu grzbietowo-przyśrodkowym (DMH) SIRT1 i jego partner wiążący Nkx2-1 odgrywają ważną rolę w regulacji starzenia i długowieczności.

Pętla sprzężenia zwrotnego między podwzgórzem a tkanką tłuszczową, w której pośredniczy połączenie między NAD+ i SIRT1 w każdym z tych organów, ma kluczowe znaczenie, przyczyniając się do utrzymania fizjologii na prawidłowym poziomie. Złamanie tej bliskiej zależności między NAD+ i sirtuinami (szczególnie SIRT1) w każdej z tych tkanek prowadzi do pogorszenia komunikacji między podwzgórzem a tkanką tłuszczową, co skutkuje ogólnoustrojowym pogorszeniem funkcji organizmu z wiekiem i ostatecznie nawet ogranicza długość życia.